20 september.
Heerlijk geslapen, toen hebben we de bagage zo verdeeld, dat het weer hanteerbaar was. Ontbijtje, en toen Bridged terug was van haar wandeling met een vriendin, zijn we naar de Botanische tuin van Bellevue vertrokken. Prachtige tuin. Voor tante Renny was het lopen een beetje veel, dus is zij lekker in het zonnetje blijven zitten. Wat frappant is het dat je met iemand aan de andere kant van de wereld zoveel gemeen kan hebben enkel en alleen omdat je uit dezelfde familie komt. Ik ga bekijken Bridged hoe ik je een stukje van je opa's rabarber kan bezorgen. I think I have some seeds of his arums that's something else, but maybe I have some seeds and it is original.
Het was een heel erg leuke ochtend. Honk en ik hebben genoten.
Nu zitten we weer in Vancouver, ons hoofd is vol van alles wat we hebben gezien. Er kan niets meer bij. Morgen naar huis en dat is prima. Lieve , lieve familie in Bellevue, dank, dank, dat we bij jullie mochten zijn.
Dear dear family in Bellevue, thanks for your hospitality and and for the fine days we had in your house.
De laatste foto's.

19 september.
Lekker geslapen en gezond weer op. Lekker een ontbijtje met een kopje thee, brood en kaas. Het is mooi weer, we genieten van het uitzicht. Aan de ene kant van de tuin kijk je richting Seattle en aan de andere kant zie je Lake Washington. Veel gepraat; je hebt elkaar veel te vertellen.
Vanochtend even een kijkje genomen bij Snoqualmie falls. En later naar de zalm hatchery. Het is de tijd dat de zalmen terugkomen naar hun geboortegrond (-meer) om zelf voor nageslacht te zorgen.
De sockeye zalm is al geweest, nu komt de pink zalm. Het zijn kanjers van vissen en ondanks dat het er niet zoveel waren vonden we het erg mooi om te zien. Later weer veel gepraat. Gezellig en lekker gegeten. Morgen gaan we 's middags richting Vancouver.
En er zijn weer foto's.

18 september.
Op weg naar Bellevue bij Seattle. We hebben een kleine omweg gemaakt over Whidbey Island, omdat die weg gewoon wat leuker was en omdat we afgesproken hadden dat we 's middags bij Bob en Bridged en tante Renny zouden aankomen. Leuke tocht, een weerzien met tulpencounty, met Skagit en de Deception Pass op het eiland. Zo waren we dus om een uur half twee bij onze familie, wat een heel fijn weerzien was. Tante Renny was ook nog onderweg, want ze was de afgelopen week oppas bij Herman in Pendleton (300 mijl weg). We hebben een uiterst gezellige middag en avond gehad, verjaardag van tante gevierd, gezellig met elkaar gegeten. Helemaal goed dus.
Een paar foto's.

17 september.
Vandaag vanuit Fort Langley naar Delta, een voorstad van Vancouver, gereden om de RV in te leveren. Na een oppervlakkige controle en wat papierwerk konden we gaan. Met een taxi naar Richmond, een andere voorstad, gegaan om de huurauto op te halen. Wat via internet een keurig bedrijf leek, bleek een wat obscuur bedrijfje. Maar de man was verder vriendelijk en we kregen een Toyota Corolla mee. Op richting USA. Omdat men zei dat de wachttijden bij de grens wel eens twee à twee en half uur konden zijn, besloten we wat oostwaarts te rijden en een rustiger grensovergang te nemen. Dat lukte, hoe vertel ik zo meteen, en de wachttijd daar was vijftien minuten. Helaas, moesten we uit de auto en naar het kantoor om een formulier in te vullen en 12 dollar te betalen. Maar goed, we mochten binnen en konden we op weg naar een hotel. Dat leek makkelijker gezegd dan gedaan. In Bellingham gingen we downtown om een leuk hotel te zoeken. Nou dat ging niet lukken. Uiteindelijk terug gereden naar de buitenkant en ja, daar was een Best Western hotel. Wij blij, want die zijn goed. Helaas pindakaas; vol. Een behulpzaam mens achter de balie belde een paar andere hotels en hij vond er één in Burlington. Daar hebben we de nacht door gebracht, nadat we eerst iets zijn gaan eten een prettig restaurant (ook weer zoeken); Max Dale's.
Na bijna drie weken in de rustige streken van Alberta en British Columbia, was het om gek te worden van al die stoplichten in Vancouver en Bellingham. Maar ja, deze dag zijn we toch door gekomen, maar we hebben deze dag geen foto's.

16 september 2011.
En daar was hij weer: de zon. Na een dagje gemiezer en nacht met getikkel begon de dag weer goed. Minter Gardens, dat was het plan. Even “Sophie” aangezet en ze bracht ons bij een tuincentrum wat iets met Minter heette. Daar wisten ze ons precies te vertellen waar we dan wel moesten zijn. Het was een mooi park met thematuinen, maar of het nu lag aan het tijdstip van het jaar dat we er waren of dat er veel gewerkt was met dezelfde eenjarigen, maar het was wel veel van het zelfde. Daarna nog naar Bridel vail Falls. Daar snapten we even niets van de beperkingen die vanwege de veiligheid werden opgelegd. Volgens een autochtoon, was het in de Canadese gevangenissen best uit te houden, dus zijn we bij de waterval omhoog gegaan. Anders krijgen dit soort uitstappen toch wel een heel hoog Lochem-gehalte. Men is hier denkelijk wel erg bang voor de claims die gelegd kunnen worden.
Ons laatste kampvuurtje hebben we gebrand. Morgen gaan we de RV wegbrengen. We overnachten in Vancouver en gaan op zondag naar Seattle. Dear family we are on the way to you with the sprinkles, drop, and all that sort of things.
En: Tante Rennie, alvast van harte gefeliciteerd.
Nog wat foto's.

15 september 2011.
We zijn vanochtend heelhuids beneden gekomen. De Highway 1 naar het westen gevolgd langs de Fraser River. Eerste stop Hells Gate. Fraser die als eerste ergens rond 1808 met een kano de rivier opging noemde dit “Hells Gate” en zo is die naam blijven bestaan. Er is een kabelbaan over de rivier gemaakt (Zwitserse makelij). Je kunt er de vistrappen zien en er is informatie over het bedwingen van dit punt in de rivier en over de zalmen die dit moeilijke punt ook voorbij moeten naar hun oorspronkelijke geboortegrond, waar ze ook zelf weer voor nageslacht zorgen.
We hebben nog een mooie oude hangbrug bekeken, de Alexandra Bridge. Vandaag wilden we toch al behoorlijk dicht bij Vancouver uitkomen. Nu zijn we op een camping in Harrison Mills. Achter ons zitten in een boom twee jonge bald eagles. Zij zijn hier geboren, maar enkele weken geleden tijdens de sockeye run waren hier veel meer van die vogels. Die hebben hun buik volgegeten met zalm. Nu liggen hier aan de oever heel veel dode zalmen; want eenmaal gezorgd voor nageslacht, gaan ze dood. Morgen eens kijken of het weer opknapt, want na al die weken zonneschijn hadden we vandaag een miezerdag.
Wat foto's.

14 september 2011.
Het was een onrustige nacht. De campingbaas had gezegd dat het na zeven uur rustig werd op de weg, maar niets was minder waar. Trucks met hout, trucks met voedingswaren, trokken de hele nacht voorbij. Toch nog in slaap gevallen en om zeven uur wakker geworden. Gewassen, gegeten en op naar Boston Bar, waar we een camping hebben gezien niet te ver van Hells gate.
Al heel snel een stop, bij Hat Creek Ranch, een soort open lucht museum. We waren de enige gasten voor de rondleiding. Deze post is ontstaan tijdens de Gold rush en later is het meer een een hotel geworden. Om daar te kunnen slapen op de grond,met 60 mannen in één ruimte, moesten die kerels een dollar betalen om te slapen, een dollar om te kunnen eten en de gelukkigen die ook nog een paard hadden, moesten voor dat beestje ook nog een dollar betalen en dat met een maandinkomen van drie dollar. Je moest dus wel een positieve instelling hebben om daar te overnachten in de wetenschap dat je geluk nog minstens 150 mijl verder zou liggen.
Na dit alles gingen wij de Fraser Canyon in. Verschillende stopppuntjes. Bij een stop zagen we beneden ons allemaal tentjes, meer afdakjes. Misschien toch nog weer goudzoekers? Dat was het niet. Onder die afdakjes leggen de native people de Sokeye zalm te drogen. Alleen zij hebben daar het recht om te vissen, want het is hun land. Honk kwam in gesprek met één van hen, die van bovenaf keek of zijn broer daar beneden was. Via Lillooet naar Blue Lake Campground. Onderweg nog een grizzlyjong gezien. Het weggetje vanaf de Highway 1 naar de camping was de langste kilometer die met de RV gereden hebben. Steil, smal, onverhard en heel, heel hobbelig.
We gaan direct rustig slapen. De berenpoep die we hier op de camping zagen liggen op vijftig passen van onze plek, was van een beer die te familiair met mensen werd, dus die is verdoofd afgevoerd. We geloven het. Morgenvroeg worden de glazen, de borden en het leuke rakubeertje wat we hebben gekocht, ingepakt in de dekbedden, want hoe komen heelhuids deze helling weer af?
Het is nu bijna tien uur en het is STIL, DOODSTIL.
Hier zijn de dagelijkse foto's.

13 september 2011.
Vandaag zijn we van Clearwater naar Clinton gereden. De weg ging grotendeels over het Interior plateau. Eerst een heel stuk klimmen om voorlopig niet meer af te dalen. We zijn over de weg 24 naar 93 mile house gereden (een weg die ik iedereen kan aanbevelen). Vervolgens zijn we via Highway 97 naar Clinton gegaan. Onderweg zijn we nog gestopt bij Green lake, om in een volmaakte stilte van een lunch te genieten. Op de stoeltjes, in de zon, aan de rand van het meer.
In Clinton zijn we gestopt en hebben een plaatsje gekregen op een RV park met een, laten we zeggen, opvallende campingbeheerder.
We hebben bij hem gegeten en het moet gezegd worden; het was een voortreffelijke maaltijd. Het zag er wat slordig uit, maar “who cares?” als het zo lekker is. We zouden er bijna nog een dag voor blijven.
Tijdens het eten, kwamen we in gesprek met een Nederlands/Duits echtpaar. Tijdens ons gesprek kwamen we tot de conclusie dat de wereld toch wel erg klein was. Zijn ouders hadden een café, Het wapen van Heemstede op de Valkenburgerlaan 56. Dit café heb ik indertijd regelmatig bezocht. Hij was ook van 1943 en dus zouden we elkaar eerder ontmoet kunnen hebben.
Vandaag weinig foto's. Maar toch een kleine keuze.

12 september 2011.
Clearwater. Koa-campground met alles erop en eraan. Dus alle wassen gedaan, lekker gezwommen. En er staat hier een meters hoog hek om de camping, waardoor je toch met een ietwat veiliger gevoel 's avonds nog even een loopje maakt richting toilet of zo. In Jasper was dat wel anders want daar konden de burlende wapiti's of wat het ook maar waren zo de kampeerplaats oplopen. We hebben vandaag een tochtje gemaakt in Wells Gray park. De ene waterval na de andere gezien, dus is het nu wel klaar met de watervallen. Het is een leuk gebied hier, redelijk gewoon bewoond. Het is dus ook niet helemaal afhankelijk van het toerisme, denk ik. Het schijnt een super skigebied te zijn in de winter. Overigens zit ik nu om tien voor tien 's avond nog wel buiten in mijn shirtje en mijn korte broek. Morgen gaan we verder naar het zuiden, eventueel een beetje westelijk.
Gelukkig Mees ben je ook in voor de dino's, want die indiaan hebben we nog steeds niet gevonden.
Hier zijn de foto's van de watervallen.

Nine-eleven 2011.
Vandaag vertrokken vanuit Jasper, Alberta naar Clearwater, British Columbia. Nauwelijks op weg, of er was een bear-jam. Allerhande auto's langs de kant van de weg, omdat er een zwarte beer gesignaleerd was. Madame of Monsieur zat rustig te snoepen van de bladeren van de struiken, zonder zich iets aan te trekken van menselijke belangstelling. De afstand tussen de beer en ons was groot genoeg om ons buiten de auto te wagen. Verder zat er ook nog een hek tussen.
Verder op kwamen we bij Mount Robson 3945 meter hoog; die er om bekend staat dat de top heel vaak in de wolken is. Zo ook vandaag. We hebben lang gewacht en veel foto's gemaakt, zonder dat de top echt uit de wolken was. Steeds kwam er weer een nieuwe wolk.
Daarna doorgereden tot Clearwater. Een prima camping, met o.a. Een zwembad. Na zo'n warme dag is dat prettig. 's Avonds een mooi kampvuur gemaakt; de dag kon niet meer stuk.
Onze dieren van vandaag: 1 beer, twee herten en een muis, of iets dergelijksl
Kijk maar naar de foto's.

10 september 2011.
De laatste dag in Alberta. Dit verhaaltje verdeel ik in verschillende alinea's.
De dag, de dieren, avondje Jasper, ontmoeting, het weer.
De dag.
We zijn de Maligne Road opgegaan, richting Lake Medicine en Lake Maligne.
Eerst de Maligne Canyon bezocht. Stevige tippel. Toen op naar Lake Maligne. Schitterende rit.
Medicine Lake loopt als een lekke badkuip leeg, omdat onder haar bodem een stelsel is van gangen en grotten, waarin het water verdwijnt. Lake Maligne lijkt op het eerste gezicht op een bergmeer in de Alpen. We hebben echter een tocht met een boot gemaakt en dan kom je toch dicht bij de gletsjers en dat is net even anders.
De dieren.
Vandaag drie zwarte beren gezien. Een grote en twee kleintjes. De grote zagen we vanuit de auto en toen waren we er al voorbij. Zo vlug mogelijk zijn we omgekeerd, maar toen was de beer al weg.
De kleintjes zaten in een boom en veroorzaakten een bearjam. Mensen toch uit de auto's; mama beer zal ook wel ergens zijn geweest, maar ze was niet zichtbaar, dus was die uitstap niet verstandig.
Avondje Jasper.
We hebben vanavond een heerlijke pizza gegeten in Jasper, bij Jaspers Pizza Plaza. Lekker buiten gezeten met uitzicht op de Rocky Mountaineer. (dat is een bijzondere trein).
Ontmoeting.
We zijn nog even verder gelopen richting de winkels, want we zijn op zoek naar een blauw T-shirt met een Indiaan erop voor Mees. Er was een mooie winkel met native art. Daar raken we aan de praat met een mevrouw in de winkel, omdat we hoorden dat zij oorspronkelijk uit Luzern kwam. Dus zegt Honk dat hij ook even in Zwitserland heeft gewoond, maar dat we Nederlanders zijn. Mevrouw vertelt dat haar man ook een Nederlander is, eigenlijk een Fries, want hij komt uit Leeuwarden. We kwamen erachter dat hij Schuurmans heette. Even later spreken we meneer ook en jawel meneer Schuurmans was van bakker Schuurmans van de Schrans en hij was in 1949 als twaalfjarige geëmigreerd. Nou toen duurde het even voor we weg konden.
Het weer.
Het heeft hier deze zomer zeven weken elke dag geregend. Maar nu is het weer top. Wij hebben op die twee regendagen na, alleen maar prachtig weer gehad. Wolkenloos. Overdag tussen de 25 en 29 graden C. De nachten zijn wat frisser. Ik denk dat er wel nachten zijn geweest dat het gevroren heeft. Ik heb dus een extra fleecejas gekocht en zit 's ochtends met twee jassen aan, aan het ontbijt.
Morgen naar Clearwater in B.C.
En natuurlijk zijn er foto's.