9 september 2011.
We waren gewaarschuwd door de verhalen van anderen. De campground in Lake Louise ligt vlak aan de spoorlijn. De eerste nacht geen centje pijn, maar vannacht was het raak. Het leek wel of ze op elkaar hadden staan wachten en nu denderden ze achter elkaar voorbij.Één van de regels op de camping was: Stilte tussen 11:00PM en 07:00 AM. Helaas hadden ze dat niet doorgegeven aan Canadian Pacific Railways. We leken te staan op perron 1.
We zijn toch nog in slaap gevallen en werden dus later wakker dan we hadden gewild.  Kattenwasje, boterhammetje, tankjes leeg, watertank vol en een voorraadje voor een paar dagen in de koelkast. Je weet maar nooit waar je strandt, wanneer je ongeveer 240 kilometer voor de boeg hebt, hier op een weg met één zijweg. Na 5 september zijn er een heleboel campings dicht, maar we gokken op één in Jasper. Daarover later meer.
Wat een adembenemende tocht hebben we gemaakt. Elke keer stoppen, kijken en plaatjes maken.
Op een bepaald moment hebben we besloten, dat we toch door moesten rijden, omdat we anders wel erg laat in Jasper zouden zijn. We hebben geen ritje in een bus over het Columbia Icefield gemaakt,  We hadden al eens op een gletsjer  gestaan, zodat we die meer dan 100 dollar beter aan iets anders kunnen besteden.
De dieren: We hebben elk en moose gezien en volgens ons is dat hert en eland. 240 kilometer door het grote berenbos heeft geen enkele beer opgeleverd. Overigens was het hier vandaag 29 graden en als ik een beer was ging ik me ook niet, met zo'n dikke jas aan op het asfalt begeven.
Goed, de camping. We hebben een heel uur voor de ingang in de rij gestaan. Toen we aan de beurt waren, waren er alleen nog plekjes zonder elektriciteit beschikbaar, maar men had een camping, die per 5 september gesloten was, weer geopend. Dat is een soort parkeerterrein. We hebben elektriciteit en verder hebben we zelf alles bij ons. Er is geen trein.
Morgen gaan we hier in de buurt wat doen en zondag gaan we weg uit Alberta. We zullen een mooie route uitstippelen naar Vancouver.

8 september 2011.
Vroeg op vandaag, want we wilden op tijd bij Moraine Lake zijn. Het was heel erg koud. We hadden gisteren al gezien dat het 's nachts 1' Celsius zou zijn. Nou je had wel een extra truitje nodig.
Bij  het meer hebben we de kalenderplaatjes kunnen maken. Spiegelingen  zo mooi.
We hebben een wandeling langs het meer gemaakt en ons daarna opgemaakt voor een wat langere wandeling. Toen bleek dat je die wandeling, i.v.m. de beren, in een groep van minimaal vier personen moest maken. We hebben een half uurtje zitten wachten, toen er een jong Spaans stel kwam, wat ook graag naar Consolation Lake wilde. We zijn met zijn vieren gegaan. Het was een makkelijke wandeling, op een paar rottige stukjes na. Geen beer gezien, wel wat berenpoep. We zitten dus nog steeds slecht in het wild.
Straks gaan we terug naar Lake Louise Village. We hebben daar een WiFi-spot gezien, dus misschien kunnen we dit verhaal en het vorige verzenden.
Dan terug naar de camping met wildroosters voor de douches en morgen richting Jasper.
Dan hier de kalenderplaatjes.

7 september 2011.
Van Banff naar Lake Louise, via Bow Park Way.  Gestopt bij Johnston Canyon. Het wandelingetje smaakt naar meer, wanneer we de Lower falls en de Upper falls hebben gezien, want boven zijn nog de Inkpots. Dit zijn bronnen waar het water via de kalksteen naar boven borrelt. De kleuren moeten bijzonder zijn. We zijn inmiddels al wat op hoogte en het zuurstoftekort van Honk laat zich gelden. Toch langzaam naar boven gegaan tot we op een punt komen waar het pad weer naar beneden gaat. Dat betekent op de terugweg weer klimmen. Er komt een jong stel aan en we vragen naar de lengte van de afdaling. “400 Meter '” , is het antwoord. Het blijkt een Nederlands stel te zijn en de jonge vrouw heeft nog dextro bij zich. Wij hadden koekjes, suikerklontjes en water, maar voor zo'n tocht was dat te weinig. Weer wat geleerd. Dan maar terug naar de auto voor de broodnodige calorieën. De inkpots waren super en de terugweg was een peulenschil vergeleken met de heenweg.
Daarna zijn we doorgereden naar Lake Louise. We staan nu op een camping met heuse berenwaarschuwingen. Het tentgedeelte is afgezet met een hekwerk onder stroom. Morgen willen we een wandeling maken  bij Lake Moraine. Bij het Visitor Centre hebben we vandaag begrepen dat sommige wandelingen daar, alleen gemaakt kunnen worden door minimaal vier personen. Je moet als je met zijn tweeën bent op het parkeerterrein zoeken naar mensen die ook die wandeling willen doen. Te veel grizzly's. We gaan het zien morgen
Hier de foto's van vandaag.

6 september 2011.
Vandaag even wat voorbereidingen getroffen om een beetje wildernis te kunnen overleven.
Voldoende brandstof en voldoende te eten. En verder hebben we een bijl aangeschaft. Die grote houtblokken branden toch iets minder mooi.
Op naar Banff. Rijdend door dat dorp hadden we er helemaal niets mee. Ik werd er niet koud of warm van. Een aaneenrijging van winkeltjes, hotels en restaurants. Omdat je niet kan zeggen: “Ik rijd maar door,” hebben we de wandeling naar Bow Falls gemaakt. Geen avontuur maar wel mooi.
Wij hadden natuurlijk weer eens iets verkeerd begrepen en dachten dat bij het uitzichtpunt ook nog een weggetje naar beneden liep. Gedaan dus; dit was vast niet de bedoeling, maar het was wel leuk.
Terug in het plaatsje  kwamen we langs een winkeltje met zulke leuke raku beertjes. Daar hebben er één van gekocht. Toen alle spullen voor een lunch in een tas gedaan en lekker in het park een boterham gegeten.
En ja, er was ook nog een kabelbaan naar Sulphur Mountain.  Dat was geweldig. Prachtig uitzicht.
Terug beneden, vonden we het te laat om nog naar Lake Louise te rijden. Dus een campground in Banff gezocht.
Het is nu half tien in de avond en ik maak het verhaaltje buiten aan de picknicktafel. Bijna blind typen dus, want het is stikdonker. Hier zijn de foto's.

5 september 2011.
Vandaag was voor de Canadezen de grote terugtocht vanuit de plaatsen waar zij Labour day gevierd hebben. Wij reden tegen de stroom in van  Cardston naar Canmore. We hebben de prairie nu voorgoed achter ons gelaten en staan nu op een camping in Canmore, vlakbij Banff. Het weer was prachtig, maar we hebben veel gereden, dus niet veel bijzonders meegemaakt. Het enige wild dat we vandaag gezien hebben, zijn de konijnen en de eenden op de camping. Vlak achter de camping loopt een spoorlijn, waar voortdurend lange goederentreinen over rijden. We zijn benieuwd hoe dat vanacht wordt. FF foto's kijken.
Het kan zijn dat we de komende dagen verstoken zijn van contact met het internet. Dan sparen we de verslagen gewoon op, tot we weer in de bewoonde wereld zijn.

4 september 2011.
Vandaag de laatste dag in dit deel van Alberta. Voor de derde maal zijn we naar Waterton Lakes park gereden. Eerst even op het visitor center de bereninformatie gelezen en vervolgens de Aikima parkway afgereden naar Cameron lake. Een mooi meer met rondom bergketens waarop nog aardige sneeuwvelden lagen. De eerste wandeling (500 meter heen een 500 meter terug) ging naar een klein meertje. Hoewel het bij het Cameron lake behoorlijk druk was, kwamen we bijna niemand tegen op dit korte tochtje.
Terug bij het grote meer hebben we een andere wandeling gemaakt, langs de oever, tot een punt vanwaar het “not recommended” was om verder te gaan. Daarachter lag namelijk het domein van de Grizzly beren; Grizzly's  en mensen, dat gaat niet goed samen.
Op de terugweg hebben we nog een keer gestopt om een wandeling te maken naar nog weer een ander meer. Dat was weer een eindje klimmen, dalen en op de terugtocht weer te klimmen en dalen. Samen ongeveer 125 meter gestegen.
Terug op de camping een praatje gehad met een 73-jarige 5e generatie Canadees. Gepraat over de ruimte in dit land, vergeleken met Europa. We vertelden ook over de elfstedentocht over 200 km. Dat kon hij zich niet voorstellen: 11 steden op 200 km. Hier mag je al bij zijn met twee steden op 200 km. Later hoorden we hem dat hele verhaal nog eens vertellen aan zijn familie. Want dat was toch wel heel apart. Morgen richting Banff. We hebben een paar foto's.

3 september 2011.
Waterton Lakes Park.  Eerst even boodschappen gedaan, want we hadden het vermoeden dat er in deze Mormonenstad (Cardston) geen winkel open zou zijn, morgen. Nu kunnen we echter weer dagen vooruit. Op naar het Nationale Park.
Red Rock Canyon is het doel, maar eerst even een opstopping, want er is een zwarte beer gespot. Het beest gaat rustig door met het eten van de minuscule besjes. Inmiddels is ook de parkwacht gearriveerd, met zwaailicht. Iedereen blijft op afstand. Voor een beer geldt de afstand van 10 autobussen. Voor een elk, drie autobussen.
Een leuke tocht is het, Red Rock scenic drive. Aan het eind van de weg, parkeren en dan een rondje lopen langs de canyon. Het landschap is prachtig en voor iedereen is deze wandeling te doen. Grote hekken houden de waaghalzen tegen die toch  een duikje in de canyon willen maken.
We zijn door gelopen naar de waterval en nog een eindje verder. Toen was er weinig publiek meer en omdat we niet gekeken hadden of er een berenwaarschuwing was voor deze trail, zijn we omgekeerd.
Op de camping hebben we een lekker vuurtje gestookt en een heerlijke salade niçoise gegeten.
Hier een paar foto's van vandaag.

2 september 2011.
Vandaag vertrokken uit Writing-on-Stone Park. 's Morgens nog ontbeten buiten in het zonnetje, maar er was al wat dreiging in de lucht. Onderweg naar Waterton Lakes National Park was het met het weer bar en boos gesteld. Tussen de regen zat zelfs sneeuw. En dan rijd je meer dan honderd kilometer door niemandsland. Er was een kruispunt,  Del Bonita genaamd, waarop een van de bouwvallen “Little Ghost Town” stond.
Maar bij het naderen van Cardston klaarde de hemel op.
We hebben ons eerst even bij de gereserveerde camping gemeld en daarna zijn we naar het National Park gereden. Je komt dus van uit die velden gereden en dan zijn daar die hoge bergen. Een geweldig gezicht.
Voor de entree van zo'n park moet je betalen. Omdat wij ook nog naar Banff en Jasper willen, was een pas voor alle parken een goede optie.
Bij het Visitor centre hebben we een topografische kaart gehaald en even gekeken naar het weerbericht en de berenwaarschuwingen.  Het pad wat we wilden doen had wel een waarschuwing, maar volgens de parkwacht waren er genoeg mensen op het pad, zodat we redelijk veilig op pad konden gaan. Al na vijftig meter lag daar een flinke berenhoop. Wanneer je de hoop eens goed bekeek kon je zien dat ze flink besjes had gegeten. Het ging dus om een zwarte berin.
Wij zijn die 225 meter omhoog geklommen zonder de beer tegen te komen. Boven waren er veel heel kleine eekhoorntjes (squirels of chipmunks???). Terugweg. Komen we een kerel tegen die alsmaar in zijn handen klapt om de beer te laten weten dat hij er aankomt. Klinkt gek, maar het is waarschijnlijk wel effectief.
We hebben nog even rondgelopen in Waterton Village, maar dat was ons wat te toeristisch.
's Avonds maar eens uit eten gegaan. Nou dat was een afknapper.. Het restaurant staat vlakbij de camping en wordt met grote borden aangekondigd. Alleen Honks stukje kip was lekker en de uiensoep was te doen, maar de rest wat prut.
Vandaag ook nog een leuk bericht van Saskia gekregen over de nieuwe a.s. kleinzoon en een berichtje van Lenneke  dat ze al weer op de fiets heeft gezeten. Zo wordt zo'n dag er één met een ster.
Morgen de bergen in. Hier wat foto's.

1 september 2011.
Deze dag is voornamelijk gewijd geweest aan “Rock Art”, dat wil zeggen, tekeningen gemaakt door indianen op de zandsteenrotsen in de vallei van de Milk River. 's Ochtends hebben we een wandeling gemaakt tot aan de tekening van een veldslag tussen twee indianenstammen. Onderweg hebben we heel veel herten gezien; soms vlak voor ons op ons pad, soms verder weg in de velden langs de rivier. Op een gegeven moment zeiden we: “alweer zo'n hert”.
's Middags zijn we onder leiding van een indiaanse gids (Blackfoot) naar een gedeelte geweest, dat niet langer vrij toegankelijk is, vooral omdat in de loop der jaren veel bezoekers hun naam en datum van bezoek in de rotsen gekerfd hebben; tussen de oorspronkelijke tekeningen door.
De indiaanse dame  vertelde veel over gebruiken van de blackfoot bevolking. De hele excursie werd begonnen met een gebed in haar taal en vervolgens mochten we allemaal een plukje tabak aan moeder aarde teruggeven. Dat deed mijn Philip Morris hart toch weer goed ;-). Het gebed zou er ook voor gezorgd hebben, dat we niet aangevallen zouden worden door de ratelslangen, die in dit gebied leven.
Terug op de camping hebben weer een vuurtje gestookt en hebben we kunnen genieten van de herten, die voortdurend over de camping heen en weer renden. Op deze ene dag meer herten (White tail deers) gezien dan in heel ons leven hiervoor.
Hier zijn de foto's.

31 augustus 2011.
Vandaag vertrokken uit Brooks, richting Writing-on-Stone Provincial Park. Even nog wat brood gehaald. bij  Safeway. Prettig personeel hebben ze daar. In de vorige kregen we een guided tour door de winkel nadat we vroegen naar vegetarische voeding. Vandaag vroegen we naar het bruinste brood wat ze hadden en wel we mochten eerst proeven. Eenmaal buiten regende het pijpenstelen en dat bleef het doen tijdens onze rit over een kaarsrechte weg door de prairie. Kilometers lang geen enkel bewijs van menselijke aanwezigheid of het moest het asfalt zijn.  In Milk River op de parkeerplaats van het visitor centre hebben we geluncht en een camping gereserveerd voor het weekend. Het is Labour Day weekend en dan is alles vol. We hebben nog iets gevonden in Cardston.
Nu zitten we in Writing-on-Stone P. Park. Helemaal geweldig is het hier. Zie de foto's. Morgen blijven we hier en krijgen 's middags een rondleiding met een gids naar de beschermde archeologische plekken hier. Het gaat om rots-tekeningen; gemaakt door de blackfoot indianen.
Tijdens onze rondwandeling over de camping hier hebben we al een hert gezien, wat zo dicht te benaderen was, dat we even dachten dat het Rietje het huis-hert was.
Geen internet hier, dus even geen berichtjes op de website.
Een paar foto's van vandaag.

30 augustus 2011.
Onze eerste echte toeristische dag.  Nog steeds een beetje vroeg wakker, dus waren we om even over negen op pad, richting “dinasourus trail” Even hebben we getwijfeld of we naar het Royal Tyrell museum zouden gaan. Na een stop in Drumheller waar we en de Tourist information en de Dollarama bezochten; de eerste om een kaart van het gebied te bemachtigen en de tweede om een afwasborsteltje van 1 dollar te kopen; zijn we doorgereden naar het museum. Geweldig. Gisteren dacht ik nog: “Ik heb niets met Jurassic Park”', maar dit was heel indrukwekkend. Ik ben geneigd om straks thuis informatie te zoeken over al die “saurussen” met super kleine hersenen. Na het museum zijn we nog gestopt bij een uitzichtpunt over “Horsethief Canyon”. We zijn een eind afgedaald in de canyon en hebben daar in het wild groeiende cactussen gezien.
Via een ferry over Deer River, “payed by the taxpayers” naar Rosedale voor de suspensionbridge. Dat was een beetje tam. Niet hoog en niet wiebelig. Door naar de Hoo Doos. Dat was wel mooi. Toen hadden we het wel gehad met die canyon en zijn we doorgereden naar een plaats waar we onze plannen voor morgen kunnen plannen We staan nu op een RV-park wat misschien vooral bewoond wordt door wegwerkers, midden in de prairie. Het is hier heel stil totdat er een enorm lange trein voorbij komt, dat geeft wat ruis. Een top-dagje dus.
Morgen naar Writing-on-Stone park en daarna verlaten we de prairie.
bekijk de foto's van30 augustus.

29 augustus 2011.
Vandaag de grote dag; we gaan de Mobil Home halen en dus kan de vakantie beginnen. Na het inpakken van de RV en het doen van de nodige boodschappen bij Safeway, zijn we op pad gegaan. Oostwaarts, over de grote vlakten met graan, richting Drumheller. Onderweg even gestopt bij Horseshoe Canyon; een grillig gevormd landschap, ontstaan na de ijstijd van ongeveer 12.000 jaar geleden. De  wegen over deze vlaktes zijn zo recht, dat de geringste bocht aangegeven staat met een bordje. Je mocht eens rechtdoor rijden.
We zijn beland op een eenvoudige, maar vrijwel lege camping (helaas zonder wifi) en hebben na het eten een mooi vuurtje gestookt. Dat hadden we nog niet eerder gedaan, maar is voor herhaling vatbaar. Morgen een tocht naar het noorden, langs de Red Deer river.
hier zijn de foto's van 29 augustus.

28 augustus 2011.
och nog even een verhaaltje maken. Vandaag Calgary bekeken. Calgary Tower, een stukje stad en dan op zoek naar de ijsbaan. Bij de tourist information werd het prima uitgelegd. Your folks are from Holland, Oh I am a fan of Sven Kramer. Maar... dan moet je met het openbaar vervoer en die konden ons prima naar Calgary Olympic Park brengen, maar de schaatsbaan, waar nu misschien, weet ik wie welke topper aan het trainen was, was een groot probleem. Inmiddels waren onze schoenen bijna versleten  en ons lijven met de jetlag ook. Terug naar de stad een glaasje gedronken, hapje gegeten en terug naar het hotel. We zijn nog wel even bij de Olympische springschansen met de stoeltjeslift omhoog gegaan en terug gelopen langs de bobsleebaan. Die skilift wordt in de zomer gebruikt om mountainbikers omhoog te brengen. Ze kunnen dan via de skipistes naar beneden rijden. Een sport die door jong en oud wordt beoefend.
Morgen kunnen we de camper ophalen en dan gaan we maar eens op pad naar de prairie en de dino's. Kijken of die veldjes net zo plat zijn als ze uit de lucht lijken.
hier zijn de foto's van vandaag.

27 augustus 2011.
Vandaag zijn we vertrokken vanaf Schiphol. Het inchecken ging heel relaxed en we waren royaal op tijd. Door het slechte weer op Schiphol hadden we bij vertrek een vertraging van ongeveer 45 minuten, maar op zo'n reis is dat geen probleem. De vlucht ging prima en om 15:05 uur lokale tijd, landden we op Calgary airport. Een rustige luchthaven waar iedereen kennelijk de tijd had. Met een shuttlebus van het hotel werden we afgezet bij de Greenwood Inn. Hier gaan we omschakelen naar de tijd van dit deel van de wereld. Tijdens de vlucht heeft Bregtje wat foto's gemaakt. Kijk maar hier.