 |
|
|
|
De laatste loodjes
Zaterdag bij Johanna gegeten. Het schilderij gegeven en de fotoboekjes. Leuk, leuk. Na het etentje nog even met tante Renny door Fred Mayers geracet, hurry up, voor ducktape en boekweitmeel. Één van de reistassen begeeft het bijna, dus voor deze vlucht nog even tapen. Op zondag zijn we weer op weg naar Vancouver. Wel met een omweggetje via Whidbey-eiland. Daar was men ijverig aan het vissen. De ene na de andere zalm werd uit het water gehaald. Weer in Canada aangekomen, liet Sophie ons even in de steek. Zij wilde ons via een reeds lang verdwenen weg naar het vliegveld leiden. Maar na enig zoeken zijn we toch ongeveer half vijf op het vliegveld. De vlucht vertrekt om half zeven. Alles gaat mooi op tijd tot aan Londen Heathrow. "Fijne" organisatie daar, waardoor we bijna onze vlucht naar Amsterdam missen. Kun je nagaan, heb je ruim twee uur om over te stappen en dan zal het toch nog mislukken en dat lag niet aan ons. Inmiddels zijn we weer een week thuis. De jetlag is op zijn retour en we hebben af en toe al eens even gekeken hoe we een langere vakantie op Haida Gwaii kunnen organiseren. het verhaal van 2013 wordt nu gesloten. P.S. Sophie is de stem uit ons navigatie systeem. (Tête toi Sophie!) De laatste foto's 19 en 20 september 2013 Inmiddels zijn we al sinds gistermiddag 3.15 uur in de VS. Het duurde even voor we bij de autoverhuur waren en voor we de sleutels van de auto hadden. Wachttijd voor de grens met de VS 15 minuten, zo werd aangegeven. Klopte ook wel, maar wij mochten weer ens de auto parkeren, een kaart invullen, vragen beantwoorden, 12 dollar betalen en ruim een half uur later mochten we vertrekken.Toen wilden we nog een bloemetje kopen voor de gastvrouw, Brigid en de jarige ( geweest) tante Rennie, en toen was het spitsuur rond Seattle en onze tom tom Sophie raakt ook nog in de war. Gelukkig vonden we niet de hond in de pot en hebben we nog even lekker wat kunnen eten.Gezellige kletsavond gehad en toen lekker slapen in een echt bed. Vanochtend, lekker bijgebabbeld. Tante Rennie had een lunchafspraak, Brigid moest werken, en wij hebben het schilderij weer in elkaar gezet. Toen zijn we met de auto naar de voet van Mount Rainier gegaan. Wat een berg. We hadden beloofd, dat we nu wel op tijd zouden zijn voor het eten. Gewoon een gezellige avond gehad. één foto. 18 september 2013 Geen trein gehoord vannacht en we hebben dus lekker geslapen. Vanochtend een dagkaartje voor het openbaar vervoer gekocht en dus met de Skytrain naar Vancouver downtown gegaan. We moesten ons even orienteren en goed bedenken wat we wilden doen. Dit is een heel erg grote stad, met verschillende gebieden die interessant zijn.We hadden al bedacht dat we naar Stanleypark wilden. Dat wilden we op de fiets doen en dus moesten we een fietsverhuur vinden. Onder het genot van een beker kofie aan het kuieren gegaan. Aha... Een visitor center. De man daar heeft ons uitstekend geholpen.We wilden ook naar de spacetower, maar die staat in Seattle. Het werd dus de Vancouver Lookout. Het had wat pootjes in de aarde voor we binnen mochten, want we werden samen met een Zwitsers echtpaar en senioren uit Oostenrijk behandeld als een stel lastige schoolkinderen. Wij hadden namelijk al voordeliger kaartjes gekocht via dat visitor center en die moesten worden omgeruild voor de originele en verder moesten we een stempeltje op onze hand, want dan konden we, dat is heel leuk, de hele dag in en uit lopen bij die Lookout.We wilden geen stempeltje en we wilden ook niet in en uit lopen. Meisje kriegel en wij kriegel. Eenmaal boven had je een mooi uitzicht. Toen vlot naar een hapje gezocht voor tussen de middag en op naar de fietsverhuur. Het is zonder gezeur gelukt met de fietsen en wij hebben voor het eerst van ons leven, met een helm op, op de fiets ons rondje Stanleypark gemaakt. En toen was het voorbij. De camper moest nog worden gewassen. Dat was een hele klus. Eigenlijk vind ik het raar. Dat je hem vanbinnen schoon aflevert is normaal, maar ook de buitenkant poetsen, gaat mij een beetje te ver. Dat is het risico als je zo'n ding verhuurt. Morgen op naar Seattle Bellevue. We hebben weer wat foto's. 17 september 2013 We zijn terug gereden naar Whistler om ons verhaal van gisteren te kunnen plaatsen. Op de camping in het bos hadden we geen wifi. Het plan is om met kabelbanen en gondels omhoog te gaan en ook de peak to peak tocht te maken. Vanavond meer......Nou we hebben alle kabelbanen die werkten, gehad, behalve die voor de mountainbikers. Het was geweldig. Hoewel er nog veel wolken waren, was het zicht op de omringende bergen spectaculair.De Peak to Peak baan heeft maar enkele torens waar de kabels aan hangen, dat geeft een heel apart gevoel. En op de terugweg met die baan.......... ja wel, drie beren, een moeder met twee kleintjes. Onze dag kon niet meer kapot. Aan het eind van de middag richting Vancouver gereden. We wilden nog een nacht dichtbij Vancouver overnachten en dan de laatste nacht op het RV-park gaan staan wat de verhuurder van de RV ons had aangeraden. Er bleken tussen Squamish en Vancouver geen campings meer te zijn. Dus staan we nu al op dat RV-park in Vancouver. Aan de ene kant het spoor, aan de andere kant Highway 1 en boven ons de aanvliegroute van Vancouver-airport. Als je zo'n monopoliepositie hebt kun je natuurlijk goudgeld vragen voor je parkeerterrein en dat doen ze dus ook. Gelukkig is het wel schoon, is er een zwembad en we kunnen de RV wassen. Dat wordt twee nachten met stopjes in de oren slapen. foto's. 16 september 2013 Het heeft de hele nacht geregend en bij het wakker worden, was het nog niet droog. Even gefacebookt met Auke en Saskia. Dat is toch wel mooi dat dat kan. Toen naar Whistler-village, want een foto bij de olympische ringen moesten we toch wel maken. Verder geeft dat Whistler een hoog Zermatt-gevoel. Veel merkenwinkels, waar het sportkleding betreft en winkels met de dure woninginrichtingspullen en "juwelen".En verder natuurlijk food, food, food, want je moet niet hungry zijn, daar moet je iets aan dioen. We zijn na de middag doorgereden naar Squamisch, want het bleef regenen en om dan met een kabelbaan voor meer dan 40 dollar per persoon in de wolken te verdwijnen, is zonde van het geld. We hebben even alle viewpoints gedaan en toen een camping gezocht. Nu staan we op een campground van BC-provincial parks. Die hebben meestal geen electriciteit, maar deze wel, en dat is wel heel leuk overnachten. Plasjes op het campertoiletje, want aanvaringen met harige zwarte jongens moeten we niet hebben. foto's zijn hier. 15 september 2013 Vandaag hebben we gereisd; van Barriere aan de Highway 5 via Kamloops en Lillooet naar Whistler. Een heel verrassende route. Het eerste deel langs de North Thompson river. In dit dal heeft in 1998 een vreselijke onweersbui ongeveer 100 branden veroorzaakt, waarvan de gevolgen heden ten dage nog steeds te zien zijn. Vanaf Kamloops veranderde het landschap in een welhaast kurkdroge steppe (wel met flinke hoogteverschillen). Geen bomen en enkel begroeiing die bij droge gebieden past. Bij Lilliooet bleek het avontuur te beginnen. De weg ging via nauwe kloven gestaag omhoog om voortdurend ook weer af te dalen via hellingen van 13% en 11%. Op een bepaald moment gingen we een bocht om en hadden we een prachtig uitzicht op de gletschers van de Coastal mountains. Het was eigenlijk de meest markante tocht van deze vakantie. Nu staan we op een camping in Whistler, met matige vooruitzichten voor wat betreft het weer van morgen. maar we zien wel wat er van komt. En oh ja, er was wildlife op deze camping: een squirrel. Daar hebben we helaas nog geen foto van. Wel een paar andere foto's. 14 september 2013 Dus geen Blue River Safari. Totaal geen spijt gevoel. Honk heeft gisteren een beetje berekend welke afstanden we moeten rijden om op tijd terug te zijn in Vancouver. Nou dat afstandje van vandaag was een kippeneindje, dus hebben we er wat kilometertjes aangeplakt. Onderweg langs de Thompson River lekker een potje koffie gezet, Later nog een boterhammetje gegeten. Lekker relaxed allemaal. Toen zagen we onderweg een een rv park aan de rivier. we waren er eigenlijk een beetje te snel voorbij. Maar met in het achterhoofd de geachte: "waar er één is zijn er meer", toch door gereden.Jawel een tiental kilometers verderop was er weer een. Daar stonden we dus om half drie 's middags. Met inmiddels de informatie, dat een lastige beer de camping bezocht en deze onverlaat had inmiddels een hert op de camping gedood. Dus.... in het donker en de schemering niet alleen over de camping lopen. In de rivier zijn de zalmen en daar komt die beer op af. Wij hebben vanmiddag verscheidene keren bij de rivier gezeten. Je raadt het al:; geen beer. Wel een bald eagle.Het was vanmiddag heel erg warm, dus je hield het ook niet lang uit in de zon. Het is nu heel erg donker, het kampvuur brandt lekker, de maan schijnt. We gaan eens kijken of we dit straks nog op de site kunnen krijgen. Er zijn toch een paar foto's 13 september 2013 Eigenlijk hadden we nog wel langer willen blijven bij Peter en Tweazle Hollist, maar we hebben nog een afstandje af te leggen en we willen nog wat dingen zien.We hebben voor het eerst van ons leven op een tractor gezeten. Het was half twaalf voor we eindelijk vertrokken, met nog wat goede tips voor onderweg. Eerst even een broodje kopen en een postkantoor zoeken voor de kaarten. Tante Renny is bijna jarig en die boeven in Rotterdam vinden een kaartje ook wel leuk. In de winkel zien we een Mennonietenmevrouw met twee kinderen. We hebben er stiekem een fotootje van gemaakt, want het is toch wel bijzonder. Toen een waterval bezocht, waar misschien zalmen zouden zijn. Geen zalmen, maar wel een grote bonte specht en een soort eekhoorn. Mount Robson gezien zonder wolken en dat is bijzonder. Vorige keer hebben lang gewacht maar de top toen niet gezienl Kijk maar.Nog even gekeken bij een waterval waar de Fraser tien meter naar beneden gaat. Er werd daar ook geraft, niet die tien meter, maar de stroomversnelling verderop wel.Toen op weg naar het zuiden. We komen langs Blue River met de River Safari's. Twee jaar geleden zijn we die slechte weg ook afgegaan, maar we vonden het toen te duur. Nu hadden we besloten het toch te doen, maar eenmaal weer in het bezit van WIFI, hebben we de reacties over deze tocht gelezen. 90% negatief. We gaan het dus niet doen. Hier zijn de foto's van vandaag. Website van de vogelverschrikkers boerderij: www.scarecrowfarm.net 12 september 2013 Na een leuke avond bij ons kampvuur en een rustige nacht zijn wij uit Houston vertrokken, wetend dat ons zeker 200 kilometer niets spectaculairs te wachten stond, of het moest het speelplein van het kleine Mennonietenschooltje in Burns Lake zijn, waar kinderen die gekleed zijn in kleding, die zo uit de serie "a little house on the prairie" kan zijn gekomen, lekker aan het spelen zijn. Gelukkig konden we daar ook tanken, want dat was ons in Houston niet gelukt. Boodschapjes gedaan in Prince George en toen de Highway 16 naar het oosten af. We hadden vanochtend even op internet gekeken of er ergens daar een camping was. We hadden er een gevonden, maar toen we daar aakwamen bleek die gesloten. Dan nog maar 200 kilometer doorrijden. Het volgende tankstion was ook na 205 kilometer.. Wij hadden genoeg brandstof, dat was het probleem niet, maar een plekje vinden voor dat het donker werd, was wel van belang. En ja hoor na bijna 200 kilometer een B en B, met mogelijkheid tot kamperen. Wat hebben wij weer een mazzel. Een boerderij camping. Meneer Peter rolt een snoer uit voor onze stroom. We hebben een eigen kachel in de vorm van een wasmachinetrommel die op een oude grasmaaier is vastgezet. Ik heb er zelfs op gekookt. Heerlijk een zalmpje in de folie. Het afval van de zalm is goed ingepakt weggebracht, want hoewel de honden van de boerderij de beren wegjagen, zijn die bruintjes wel de buren.Oh ja, en mevrouw is van Friese afkomst, dus er hangt een Friese vlag buiten. Foto's hier. 11 september 2013. Heerlijk geslapen op de niet al te frisse camping. Honk ging vanmorgen betalen, 30 dollar voor al dat fraais, maar hij kreeg nog een wonderschoon verhaal te horen. De eigenaar de heer of Sir Bowen-Colthurst kwam uit een Ierse familie met een roemrucht verleden. Hij had met een aantal omwegen het Ierse familiebezit verkocht en leefde nu in Canada. Nou zo hoor je dus nog eens wat. Na dit intermezzo zijn wij op pad gegaan. Op weg naar eerst de Hazeltons. Daar is namelijk een soort openlucht museum van de Ksan First nation people. Dat was een eindje rijden, langs de Seven Sisters, over een suspension brug uit 1932 over een 80 meter diepe kloof. Ze waren de brug aan het renoveren; je werd er met beleid over geleid. Toen naar het Ksan village. Dat was prachtig. Wij hebben een hele poos met de gastvrouw staan praten. Zij was een Ksan. De taal kunnen de leerlingen van de middelbare school nu als tweede taal kiezen. Tot 50 jaar geleden was die taal nooit opgeschreven, zodat het ook gissen is naar het verleden van de volken. Waar komen ze oorspronkelijk vandaan? Ooit is er een landbrug geweest tussen Siberie en Alaska. Men heeft wel veel voorwerpen uit een ver verleden teruggevonden en ook de manier van leven is door overlevering bewaard gebleven. Rond Prince Rupert kunnen archeologen heel veel aardlagen afgraven omdat de grond daar zo zacht is.. Nu zitten we op een camping in Houston B.C. Lekker bij een kampvuurtje, kijk maar naar de foto's. 10 september 2013 Vanochtend om elf uur van de camping in Prince Rupert vertrokken. Een beetje laat, maar de was zat in een droogtrommel die het niet had gedaan, zodat om negen uur, en dat werd tien uur, toen het washok weer open ging, de was alsnog in een wel werkende droger is gedaan. Hier maak je je verder niet druk, want buiten dit stadje is de bewoonde wereld 134 km rijden of 7 uur varen verderop.Die boot is al lang weg en die weg blijft er wel liggen. Het bezoek aan het museum, was erg de moeite waard. Wij hadden in het voorjaar de expositie over de kunst van de first nation people van Amerika en Canada in de Nieuwe Kerk in Amsterdam bezocht en we zagen hier dus een deel, als het ging om West-Canada, terug. Er waren heel erg oude dingen, maar ook stukken uit deze eeuw. Prachtig om te zien, hoe verfijnd deze werken waren. Ook was er informatie over de aanleg van de spoorlijn die dwars door Canada gaat en eindigt in Prince Rupert.Wat inkopen gedaan voor onze drie kleine schatjes thuis in de giftshop en voor ons avondeten bij Safeway. Een koffietje, wat nergens naar smaakte en toen op weg, richting Terrace. Na een aantal kilometers was er een aanwijzing voor een wandeling naar stroomversnellingen. Een prachtige route door een stukje regenwoud. Geen beer en geen wolf gezien. Daarna rustig doorgereden langs de Skeena, tot Terrace om daarna de HW 37 op te gaan richting Kiliwat. Want daar zou volgens het boekje van de ANWB een prachtige camping zijn met electriciteit voor campers. Camping gevonden; we komen direkt de parkwacht tegen. Geen sprake van electriciteit. Maar zo zei zij: "U kunt het bij Het Waterlily resort proberen". Zo gezegd zo gedaan. Het uitzicht is onbeschrijflijk, zo mooi. De voorzieningen zijn onbeschrijflijk, zo vies. Ik ga dus morgen ongedoucht op pad. Dan hier de foto's van vandaag. 9 september 2013 Vandaag weer vertrokken van de Charlotte eilanden, vanuit de haven van Skidegate, met in het achterhoofd de gedachte dat we hier nog een keer moeten terugkomen. De boot vertrok zelfs 10 minuten voor tijd, want iedereen was kennelijk aan boord. We hebben bijna de hele reis buiten gezeten, in de hoop walvissen te zien. Maar om nou te zeggen: "Tjonge tjonge wat zitten wij dik in de walvissen" nee. Alles bij elkaar geteld en die van de heenreis meegerekend, komen we uit op nul. Maar het was wel mooi weer. Nu staan we weer op de camping in Prince Rupert, die behalve door een aantal kampeerders met RV, ook bevolkt wordt door 1 hert en een miljoen of meer hele kleine hele vervelende steekmugjes. We zitten dus binnen. Morgen gaan we hier het museum bekijken en dan vangen we de terugtocht aan. Hier de foto's van deze dag. 8 september 2013 We gaan vandaag 34 kilometer over een onverharde weg rijden, naar Rennell Sound. Eigenlijk kun je beter over zo'n weg rijden, dan over de kasseien in Antwerpen. Na 20 kilometer kwam er wel wat verandering in de conditie van de weg, maar we hebben elders wel wat meer meegemaakt. Het laatste stuk had een pittige helling va'n 25 %, maar ook dat ging goed. Je moet je hier dus wel een slakkengangetje bij voorstellen. Eenmaal aan de Sound was het wel prachtig, maar het wemelde er van de wespen, dus na de boterhammen zijn we snel die 25% weer omhoog gegaan. We vonden nog wel een stukje weg, wat er best een beetje gevaarlijk uitzag. Daar hebben we dus een fotootje gemaakt voor de most dangerous roads of the world. Verder..... geen beer gezien, wel wat herten en weer een zwarte eekhoorn, maar dat was het dan wel. Eenmaal terug in de bewoonde wereld zijn we naar het museum van Skidegate gegaan. We wisten dat het gesloten was, maar je kon buiten een paar prachtige totempalen zien en mooie kano's. De auto is teruggebracht, de verhuurster schrok zich een ongeluk dat we met die Corolla die logging road waren afgereden. Dat mocht helemaal niet. Nou ja haar fout, zij was het vergeten te zeggen. Wij hebben in Nederland geen logging roads, dus wisten wij veel.Het lijkt erop dat het weer omslaat. Dikke wolken nu, al is de voorspelling voor het vaste land heel goed. Morgen een dagje varen en dan weer op pad met ons vannetje. Foto's van vandaag staan hier. 7 september 2013 Geen stroom vandaag. Het was wel belangrijk dat Honk wat te eten kreeg vandaag, want dat hypo gedoe kunnen we niet hebben. Gelukkig ging de winkel om tien uur open en konden ze ons helpen aan brood, kaas, boter, pindakaas en zo waren de hypo's dus weer iets voor een andere keer. Op weg naar het noorden. Een stopje bij een wiebelsteen en dan een stopje bij een meer. We parkeren de auto, stappen uit en op dat moment komt er een wat oudere dame aanlopen, duidelijk first nation, met een plastic zak in haar hand. Zij vertelt dat er weinig bessen waren, waar ze naar had gezocht, maar ze had wel blaadjes waarvan ze een goede medicinale thee kon maken. Even later zitten wij aan een picknicktafel en de mevrouw komt bij ons zitten. Zij had trek in haar lunch, maar haar dochter was nog steeds aan het bessenplukken en dat duurde haar te lang. Zo af en toe komt er een opmerking in de richting van ons. De natuurlijke medicijnen van de native people waren goed en beter dan al die chemische dingen, en ze hoopte dat ze haar kennis kon overbrengen aan haar kinderen. En dan stelt ze zich voor en wij doen dat ook. Haar reactie:" oh mijn schoonzoon, hij komt van Holland". En ons hart maakt een slagje extra en we vragen:" Hoe hij wordt genoemd?" Kasey is het antwoord. We weten genoeg. Deze naar ons idee buitengewoon aimable dame is de schoonmoeder van Kees, de broer van Paula, die getrouwd is met Dick. En het klopt. En zowel schoonmoeder als schoonzus zijn verrast en blij. Wij hebben nog een dag en we gaan zien wat er van komt. Wij zijn de dag verder doorgegaan naar het noorden, maar onze gedachten, waren vooral bij deze ontmoeting. De foto's van deze ontmoeting zijn prive en zullen dus niet in dit verslag verschijnen. En de foto's zijn hier. 6 september 2013 Vanochtend, 9.00 uur, bij de Ferry. RV geparkeerd, kaartje gekocht en daar gaan we dan. Eerst even de trein naar Prince George laten vertrekken. De meeste mensen uit de wachtruimte gingen met die trein. Eenmaal aan boord konden we kiezen waar we wilden zitten, Plaats genoeg. Het schip vertrok met ongeveer 50 mensen aan boord. In eerste instantie was het heel mistig , maar al snel trok de mist op en was hetzicht adembenemend. We hebben een paar dolfijnen gezien en op het schip werd omgeroepen dat er een bultrugwalvis te zien was. Wij hebben hem niet gezien. Later vertelde de taxichauffeur dat er ook in de baai hier op Haida Gwaii, deze middag walvissen waren gezien. Ondanks het rustige zeetje heb ik toch mijn voorzorgsmaatregel getroffen tegen de zeeziekte. Half tabletje en ik ben een deel van de tocht van de wereld. Dus toen het laatste eiland was verdwenen, in de stoel en de oogjes vielen toe. Om elf uur zijn we vanochtend vertrokken, zonder te weten, waar te kunnen slapen en zonder verder vervoer.Om half zes zijn we aangekomen. Inmiddels is alles geregeld. We zitten in een guesthouse met een een balkon, waar je uitkijkt over de baai. En we hebben een auto om te toeren.Het is schitterend. Morgen meer. Hier foto's van de boottocht. 5 september 2013 Ha, ha aangekomen in Prince Rupert, na een tocht van 368 kilometer. Nou lijkt dat niet zoveel, maar er wordt gestopt voor de koffie, de lunch, de mooie uitzichten en eventueel spektakel. En spektakel hadden we vandaag. De first native people hebben hier vaak het visrecht, en als ze vissen doen ze dat met beleid.Wij kwamen langs een plek waar ze met schepnetten, vanaf de rotsen, de zalmen uit het kolkende water scheppen. Wij waren op die plek, toen ze aan hun werk begonnen en we konden dus mooi zien hoe dat ging. Toen weer verder; wel nog even getankt. Gelukkig maar, want even later kregen we het sein, dat het volgende benzinestation 132 km verderop was. En tijdens die 132 km was er verder niks. Af en toe een vervallen krot, maar echt bewoonde wereld, ho maar. Prince Rupert, op weg naar de Charlotte eilanden ( Haida Gwaii) Dat gaat dus lukken. Morgen gaat onze boot om 11 uur. Waar we daar overnachten, dat gaan we zien, maar er is vast wel een plekje te vinden. Het seizoen is bijna over. Bij de Ferry werden we uiterst vriendelijk geholpen door een medewerker. Het komt allemaal goed. Hier nog wat foto's 4 september 2013 Vanochtend om negen uur al weer op weg. Getankt in Prince George. Wanneer er kilometers lang geen tankstation komt, wordt dat wel aangegeven. We nemen echter geen risico. Geen uitstappen vandaag maar gewoon 400 km.doorrijden. Eerste stuk mooi, maar het werd al snel eentonig. Bomen en bomen en nog eens bomen. Na Vanderhoof was er wat meer variatie in het landschap. Wat meren, bos en boerderijen. Ergens zagen we bisons in een wei. Het weer veranderde ook. Het werd frisser en uiteindelijk ging het een beetje regenen. Nu overnachten we in Smithers op een mooie camping municipal (dit mag in Canada, want het land is tweetalig). De camping wordt bevolkt door vissers en die kerels kunnen eindeloos praten over de kunstvliegen die ze gebruiken. Wij hebben een lekker kampvuur gemaakt en daarop onze piepers gepoft, en paprika en vleesje gegrild. Morgen naar Prince Rupert. WILD.... De score is: Twee, waarschijnlijk geiten, die bijna door een trein werden overreden, een hertje, en een zwarte muis. Dus dat is niet zo spectaculair. Overigens ga ik op deze camping, vannacht, in het donker niet naar de toilet.Vis schoonmaken is op deze camping verboden en dat zegt genoeg. Van het stadje Smithers en omgeving moet nog vermeld worden dat het telefoonboek vol staat met Nederlandse maar vooral Friese namen. Van Adema via Jaarsma tot aan Zandberg. Tot slot nog een paar foto's. 3 september 2013 Plannen zijn er om gewijzigd te worden. Op weg naar Vanderhoof besloten we bij Quesnel om toch maar even naar Barkerville te gaan, een historisch stadje uit de tijd van de goldrush. Net na Quesnel rechtsaf en 81km verder waren we er al. Bij het bezoek aan het postkantoor vernamen we dat de dame in het postkantoor van friese afkomst was. De naam van haar vader, die naar Canada vertrokken was, was Auke nog wat. Ze vertelde dat dat in Canada een heel ongewone naarm was. Ook had ze nog een tante uit Friesland en ze verbaasde zich dat wij die niet kenden. Na dit bezoek weer 81km terug over dezelfde weg; andere zijn er niet. Nu zijn we "gestrand" op een RV-park ongeveer 15km ten zuiden van Prince George. We hebben natuurlijk nog wat foto's. 2 september 2013 Vanochtend bijtijds opgestaan, ontbijtje, paardjes gekeken en nog even ons verslag van gisteren op de site gezet. De paardenman bij Hat Creek Ranch zette de paarden "hoofd-staart"aan elkaar en zo gingen ze in een mooi rijtje mee naar......? Waarschijnlijk was er een groep voor een rit. Nu verder naar noorden. Na 100 Miles House werd het echt helemaal nieuw. Bij 108 Miles House gestopt voor een koffietje en bekijken van de gebouwen. Zo rijdend door dit landschap krijg je wel een idee hoe die goudzoekers het hadden. Je hoeft eigenlijk alleen maar het asfalt weg te denken. Sommige stadjes zijn nu bijna uitgestorven en andere tonen redelijk welvarend door de houtindustrie. Vanochtend hadden we nog een gesprek met onze buren op de camping. Zij vertelde, dat in de plaats waar wij nu zijn de winter vaak al op 1 november is begonnen. Sneeuwhoogtes van een meter of drie zijn geen uitzondering en temperaturen van min 40'C zijn ook niet ongewoon. Bij min 35'C rijdt de schoolbus niet meer en hebben de kinderen ijsvrij. Nu staan we op een camping even te noorden van Williams Lake. Ook hier weer aardig aan de babbel met de eigenaresse en haar nichtje. Het nichtje komt uit Hongarije en helpt hier een handje mee.en leert ondertussen de taal ( Engels). De schoondochter van mevrouw komt uit Friesland en mevrouw is zelf van Duits-Hongaarse afkomst en zo kom je in een paar dagen tijd half Europa tegen als het om de afkomst gaat. Nog niets Frans overigens, maar die vind je vooral in Quebec. Morgen op weg naar Vanderhoof. Hier zijn de foto's van vandaag. 1 september 2013 Vandaag dan de eerste reisdag. Van Chilliwack naar Hatch Creek Ranch. Dit is eigenlijk een museum, waar we in 2011 al alles bekeken hebben maar nu hebben ze ook ruimte voor kampeerders; als je dat nog mag zeggen van mensen met een bus als camper, soms ook met uitschuif-delen. Vandaag ook voor het eerst getankt, want de wijzer stond op "half". Met 65,3 liter rijker en $96,00 armer konden we verder. Na 431km betekende dit dus een verbruik van 1 op 6,6. Beter dan de vorige RV's. In het zelfde plaatsje hebben we ook nog even een Canadese rommelmarkt bezocht. Of je nou hier bent of in Frankrijk, Een "garage-sale" hier is net als een "vide-grenier" in Frankrijk. Onderweg regelmatig gestopt om van alles te bekijken. Zo ook weer een keer bij Hells gate gestopt. Daar waren in 2011 ook al geweest, maar nu was het prachtig weer. Vorige keer waren we er op een kletsnatte en koude dag. Na het plaatsje Lytton hebben we een andere weg genomen naar het noorden dan die waarover we in 2011 naar het zuiden waren gereden. Over de Trans-Canadian Highway 1 langs de Thompson rivier. Op borden met informatie wordt dan wel gesproken over de "Mighty Fraser river" maar de Thompson river mag er ook wezen. Deze route gaat door een soort woestijn-landschap met bijbehorende temperaturen. De auto heeft 36 graden als maximum gemeten. Nu staan we dus op een soort camping met 8 plaatsen voor campers. Toen de picknicktafel gedekt was en het eten opgediend, kregen we heeeeeel veel kleine vliegjes als mee-eters. Als het goed is hebben we daar een foto van. Hier zijn de foto's van vandaag. 30/31 augustus 2013 Op vrijdag de 30e de camper gehaald. Je krijgt dan een heleboel uitleg,hoe alles werkt, wat wel mag en wat niet mag en ondertussen dacht ik: "Gaat dit wel passen?" Nou dan pak je alles uit de koffers en weer in de van en dan past het toch. Er was zelfs nog plaats voor de boodschappen die we nog moesten halen. Nou over boodschappen doen valt niet veel te vertellen. 't Is even zoeken. Alles gestouwd in die camper. ( Ben ik even blij dat we jaren met een minicaravan hebben rondgereisd.) Nog even een flesje wijn, dat doe je hier in een liquorstore, en daar was een steil stuk met een knik, grrrrrr krsssss en even later loopt er water onder het vannetje uit. Terug naar de verhuurder. Ja er was wat afgebroken, Kon de volgende dag gemaakt worden; moesten we om half negen weer voor de deur staan. De minitoilet kon niet worden gebruikt. Op naar de campground. Nou dat was meer parkeren op de vluchtstrook, wat een herrie. Het bed is verder prima en af en toe heb ik ( B) wat gedommeld en Honk heeft wel wat geslapen. Om even over zessen uit de veren en op naar Vancouver voor de reparatie. Maar dat is al de 31e. Gerepareerd en 450 dollar armer op weg voor een leuke dag. Geluncht bij een meertje in een provincial park. Eerste waarschuwing voor een beer gezien. Later naar Harrison Hotsprings. Dit is een vakantieuitstap voor veel mensen uit deze regio. Het is een lang weekend ( labour day), en prachtig weer, dus iedereen trekt erop uit. Onze zoveelste ontmoeting gehad met mensen van Nederlandse origine. ( Was op haar 10e naar hier verhuisd, nu ongeveer 65, maar hoorde meteen onze Hollandse tongval) Zij hadden een airedale terrier bij zich en dat was de reden van het contact. Dus wijlen Barney en Tristan hebben we ook nog even boven water gehaald. Op de campground gevraagd om een ander plaatsje, iets verder van de vluchtstrook en dat is gelukt. Morgen gaan we richting het noorden, waarschijnlijk naar Clinton, naar de campingbaas met de vieze pannen. Maar hij kan verrukkelijk koken. Je raadt het al, wij zijn hier eerder geweest, maar daarna wordt het onbekend. Zie hier wat foto's. 28/29 augustus 2013 We zijn gearriveerd. Via Zurich zijn we met de maatschappij "Edelweiss" naar Vancouver gevlogen. het was een lange vlucht, maar we werden voortreffelijk verzorgd. Ook op Vancouver airport verliep alles gladjes. Op het formulier hadden we ingevuld dat we "dairy products" bij ons hadden en moesten dus vertellen dat we kaas in de koffer hadden. Dat schreef de man op onze kaart, die we vervolgens aan een andere meneer gaven die er niet naar keek. Zover dus de "border patrol" of hoe dat programma ook mocht heten. Nu zitten we in een prima hotel. Hebben eerst een tukje gedaan en zijn toen een pizza gaan eten in een Italiaans restaurant, vlakbij het hotel. Nu gaan we ons voorbereiden op de nachtrust, om vervolgens morgen om 11.00 uur opgehaald te worden door de RV-verhuurder. We hebben wel een paar foto's. 
|
